کتاب من لا یحضره الفقیه( عن ابن عبّاس عن رسول الله)اللّهُمَّ مَن کانَ لَهُ مِن أنبِیائِکَ ورُسُلِکَ ثَقَلٌ ۲ وأهلُ بَیتٍ ، فَعَلِیٌّ وفاطِمَةُ وَالحَسَنُ وَالحُسَینُ أهلُ بَیتی وثَقَلی ، فَأَذهِب عَنهُمُ الرِّجسَ ، وطَهِّرهُم تَطهیرا . کتاب من لا یحضره الفقیه ( ـ به نقل از ابن عبّاس ، از پیامبر خدا صلى الله علیه ): خدایا! هر یک از پیامبران و فرستادگان تو ، گنجینه و اهل بیتى داشته اند . على ، فاطمه ، حسن و حسین نیز اهل بیت و گنجینه من هستند . پس هر گونه پلیدى را از آنها دور کن و کاملاً پاکشان گردان .
۲۶۳.کشف الیقین ( عن جابر بن عبداللّه عن رسول اللّه صلى )إنَّ الجَنَّةَ تَشتاقُ إلى أربَعَةٍ مِن أهلی ، قَد أحَبَّهُمُ اللّه ُ وأمَرَنی بِحُبِّهِم : عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ ، وَالحَسَنُ ، وَالحُسَینُ ، وَالمَهدِیُّ ـ صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِم ـ الَّذی یُصَلّی خَلفَهُ عیسَى بنُ مَریَمَ علیه السلام .
۲۶۳.کشف الیقین ( ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ، از پیامبر خدا صلى ): بهشت ، مشتاق چهار نفر از خاندان من است . خدا ایشان را دوست دارد و مرا نیز به دوستى ایشان ، فرمان داده است: على بن ابى طالب ، حسن ، حسین و مهدى ؛ همان که عیسى بن مریم ، پشت سرش نماز مى خواند . درود خدا بر آنان باد!
1.کشف الیقین : ص ۳۴۵ ح ۴۰۱ ، کشف الغمّة : ج ۱ ص ۵۲ و ج ۲ ص ۱۵۲ ، بحارالأنوار : ج ۴۳ ص ۳۰۴ .
حسین بن ابی غندر میگوید: از امام صادق علیهالسلام شنیدم که دربارهی جغد فرمودند: آیا کسی از شما این حیوان را در روز دیده است؟ (زیرا گفته شده است که جغد در روز ظاهر نمیشود). سپس فرمودند: آگاه باشید که او پیوسته در اماکن آباد زندگی میکرد؛ اما وقتی خبر شهادت امام حسین علیهالسلام را شنید با خود عهد بست که هرگز در جای آباد زندگی نکند و تنها در خرابهها به سر برد. حسین بن علی بن صاعد بریری که متولی قبر آقا امام رضا علیهالسلام بود از پدر بزرگوارش نقل میکند: حضور آقا امام رضا علیهالسلام شرفیاب شدم، ایشان فرمودند: آیا این جغد را میبینی؟ مردم دربارهاش چه میگویند؟ گفتم: فدایت شوم! برای همین سؤال خدمت شما رسیده ام.
ایشان فرمودند: این جغد در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله در منازل و کاخها زندگی میکرد. وقتی مردم غذا میخوردند پرواز میکرد و در مقابل آنها فرود میآمد و آنها مقداری غذا برای او میانداختند و آن حیوان میخورد و مینوشید و به جای خود باز میگشت؛ اما بعد از شهادت آقا امام حسین علیهالسلام از مکانهای آباد به جاهای ویران و بیابان روی آورد و گفت: شما امت بدی هستید؛ زیرا پسر دختر پیامبرتان را کشتید و من از شما بر جان خود ایمن نیستم. ( ثمرات الحیات، ص 279. )
آنان گفتند:
مردى بر على بن ابى طالب علیه السّلام فخر نمود. پیامبر صلى اللّٰه علیه و آله به على علیه السّلام فرمود: اى على، تو بر همۀ عرب فخر کن ١، که تو از نظر پسر عمو و پدر و برادر از همه بزرگوارتر هستى. تو خودت و نسبت و همسرت و فرزندانت و عمویت از همه بزرگوارترید. تو در تقدیم جان و مالت از همه بالاتر، و در بردبارى از همه کاملتر، و در اسلام از همه پیشتر و از نظر علم از همه بیشتر هستى.
تو کتاب خدا را از همه بهتر قرائت مى‌کنى و سنن خدا را ٢از همه بهتر مى‌دانى. قلب تو در برخورد روز جنگ از همه شجاعتر، و دست تو بخشنده‌تر است. در دنیا از همه زاهدتر و در تلاش و کوشش از همه شدیدتر و در اخلاق از همه نیکوتر و در زبان از همه راستگوترى، و محبوبترین مردم نزد خدا و من هستى.
ماخذ : کتاب اسرار آل محمد
"بسم رب النور"
حسین را فاطمه شیر نداد. نه فاطمه ، نه هیچ زن دیگری.
وقتی که به دنیا آمد ، فاطمه شیر نداشت که به او بدهد.
هیچ زنی هم پیدا نشد که دایه اش بشود.
محمد انگشتش را در دهان حسین می گذاشت.
او می مکید و این مکیدن برای دو سه روزش کافی بود.
گوش و خون حسین می روییید از گوشت و خون محمد .
(برگرفته از کتاب « آفتاب بر نی » از مجموعه کتب 14 خورشید و یک آفتاب)
داود رقى مى گوید: «روزى در خدمت امام صادق علیه السلام بودم. حضرت مقدارى آب نوشید و بى اختیار اشک از چشمان مبارکش سرازیر شد. آن گاه فرمود: «اى داوود! خدا لعنت کند قاتلان حسین علیه السلام را. پس هرکس که آبى بیاشامد و جدّم حسین علیه السلام را یاد کند و بر قاتلان او لعن و نفرین کند، خداوند صد هزار حسنه برایش بنویسد و صد هزار گناه او را بیامرزد، و او را در درجه هاى بلند، جاى دهد و مانند این است که صد هزار بنده را آزاد کرده باشد. پس او در روز قیامت با دلى شاد و چهره اى خندان محشور مى شود».
قال الصادق (علیه السلام): السجود على طین قبرالحسین (علیه السلام) ینور الى الارض السابعة و من کان معه سبحة من طین قبرالحسین (علیه السلام) کتب مسبحا و ان لم یسبح بها ...
امام صادق (علیه السلام) فرمود: سجده بر تربت قبر حسین (علیه السلام) تا زمین هفتم را نور باران مىکند و کسى که تسبیحى از خاک مرقد حسین (علیه السلام) را با خود داشته باشد، تسبیح گوى حق محسوب مىشود، اگر چه با آن تسبیح هم نگوید.
(من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 268/ وسائل الشیعه، ج 3 ص 608)
کربلا دردیست که خودکربلا هم درمانش نمیکند
آدم دوست دارد ساکن آنجاشود
اهل سنت هیچ فضیلتی برای خفتن حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام که در بستر رسول خدا در ان شبه خطر ناک یعنی لیلة المبیت قایل نیستند و می گویند: چون شیعه اعتقاد دارد علی علیه السلام به علم ((ماکان و ما یکون)) آگاهی داشته پس امام می دانسته که در آن شب هیچ خطری او را تهدید نمی کند بنابراین آیه شریفه نازل شده باشد.
« و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله » نمی تواند در شان عمل امام علی علیه السلام باشد.
جواب : اگر امام میدانست در آن شب که درجای پیامبر خفته است خطری برای او خواهد بود اقدام نمیکرد پس باید در شب 19 رمضان هم از خانه بیرون نمی آمد و سر به تیغ دشمن نمی داد .
« فافهم و تامل »
