گنجینه پیامبر صلی الله علیه واله

کتاب من لا یحضره الفقیه( عن ابن عبّاس عن رسول الله)اللّهُمَّ مَن کانَ لَهُ مِن أنبِیائِکَ ورُسُلِکَ ثَقَلٌ ^۲ وأهلُ بَیتٍ ، فَعَلِیٌّ وفاطِمَةُ وَالحَسَنُ وَالحُسَینُ أهلُ بَیتی وثَقَلی ، فَأَذهِب عَنهُمُ الرِّجسَ ، وطَهِّرهُم تَطهیرا . کتاب من لا یحضره الفقیه ( ـ به نقل از ابن عبّاس ، از پیامبر خدا صلى الله علیه ): خدایا! هر یک از پیامبران و فرستادگان تو ، گنجینه و اهل بیتى داشته اند . على ، فاطمه ، حسن و حسین نیز اهل بیت و گنجینه من هستند . پس هر گونه پلیدى را از آنها دور کن و کاملاً پاکشان گردان .

کشف الیقین

۲۶۳.کشف الیقین ( عن جابر بن عبداللّه عن رسول اللّه صلى )إنَّ الجَنَّةَ تَشتاقُ إلى أربَعَةٍ مِن أهلی ، قَد أحَبَّهُمُ اللّه ُ وأمَرَنی بِحُبِّهِم : عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ ، وَالحَسَنُ ، وَالحُسَینُ ، وَالمَهدِیُّ ـ صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِم ـ الَّذی یُصَلّی خَلفَهُ عیسَى بنُ مَریَمَ علیه السلام . 

۲۶۳.کشف الیقین ( ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ، از پیامبر خدا صلى ): بهشت ، مشتاق چهار نفر از خاندان من است . خدا ایشان را دوست دارد و مرا نیز به دوستى ایشان ، فرمان داده است: على بن ابى طالب ، حسن ، حسین و مهدى ؛ همان که عیسى بن مریم ، پشت سرش نماز مى خواند . درود خدا بر آنان باد!

1.کشف الیقین : ص ۳۴۵ ح ۴۰۱ ، کشف الغمّة : ج ۱ ص ۵۲ و ج ۲ ص ۱۵۲ ، بحارالأنوار : ج ۴۳ ص ۳۰۴ .

سوگواری جغد برای امام حسین

حسین بن ابی غندر می‏گوید: از امام صادق علیه‏السلام شنیدم که درباره‏ی جغد فرمودند: آیا کسی از شما این حیوان را در روز دیده است؟ (زیرا گفته شده است که جغد در روز ظاهر نمی‏شود). سپس فرمودند: آگاه باشید که او پیوسته در اماکن آباد زندگی می‏کرد؛ اما وقتی خبر شهادت امام حسین علیه‏السلام را شنید با خود عهد بست که هرگز در جای آباد زندگی نکند و تنها در خرابه‏ها به سر برد. حسین بن علی بن صاعد بریری که متولی قبر آقا امام رضا علیه‏السلام بود از پدر بزرگوارش نقل می‏کند: حضور آقا امام رضا علیه‏السلام شرفیاب شدم، ایشان فرمودند: آیا این جغد را می‏بینی؟ مردم درباره‏اش چه می‏گویند؟ گفتم: فدایت شوم! برای همین سؤال خدمت شما رسیده ام. 

ایشان فرمودند: این جغد در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله در منازل و کاخ‏ها زندگی می‏کرد. وقتی مردم غذا می‏خوردند پرواز می‏کرد و در مقابل آن‏ها فرود می‏آمد و آن‏ها مقداری غذا برای او می‏انداختند و آن حیوان می‏خورد و می‏نوشید و به جای خود باز می‏گشت؛ اما بعد از شهادت آقا امام حسین علیه‏السلام از مکان‏های آباد به جاهای ویران و بیابان روی آورد و گفت: شما امت بدی هستید؛ زیرا پسر دختر پیامبرتان را کشتید و من از شما بر جان خود ایمن نیستم. ( ثمرات الحیات، ص 279. )

سه حدیث درباره خوردن مال حرام

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «اَلجَنَّةُ مُحَرَّمَةٌ عَلى جَسَدٍ غَذَی بِالحَرَامِ».«بهشت حرام است بر بدنی که از غذای حرام تغذیه نماید» 

 [إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج‏1، ص: 69]

و نیز می فرمایند: «تَرْکُ لُقْمَةِ حَرَامٍ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنْ صَلَاةِ أَلْفَیْ رَکْعَةٍ تَطَوُّعا». یعنی: «ترک کردن یک لقمه حرام در نزد خدا بهتر است از دو هزار رکعت نماز مستحبی»  

[بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏90، ص: 373]

و از امیرالمؤمنین علیه السلام منقول است: «لَیسَ مِن شِیعَتِی مَن أَکَلَ مَالَ المُؤمِنِ حَراماً». یعنی: «از شیعیان من نیست کسی که مال مؤمنی را به حرام بخورد» 

 [إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج‏1، ص: 69]

مفاخر امیر المؤمنین علیه السّلام

سلیم مى‌گوید: ابو ذر و سلمان و مقداد برایم نقل کردند، و سپس از على علیه السّلام شنیدم.

آنان گفتند:

مردى بر على بن ابى طالب علیه السّلام فخر نمود. پیامبر صلى اللّٰه علیه و آله به على علیه السّلام فرمود: اى على، تو بر همۀ عرب فخر کن ^١، که تو از نظر پسر عمو و پدر و برادر از همه بزرگوارتر هستى. تو خودت و نسبت و همسرت و فرزندانت و عمویت از همه بزرگوارترید. تو در تقدیم جان و مالت از همه بالاتر، و در بردبارى از همه کاملتر، و در اسلام از همه پیشتر و از نظر علم از همه بیشتر هستى.

تو کتاب خدا را از همه بهتر قرائت مى‌کنى و سنن خدا را ^٢از همه بهتر مى‌دانى. قلب تو در برخورد روز جنگ از همه شجاعتر، و دست تو بخشنده‌تر است. در دنیا از همه زاهدتر و در تلاش و کوشش از همه شدیدتر و در اخلاق از همه نیکوتر و در زبان از همه راستگوترى، و محبوبترین مردم نزد خدا و من هستى.

ماخذ : کتاب اسرار آل محمد 

نماز شب

پیامبر صلی الله علیه واله

صَلَاةُ اللَّیْلِ مَرْضَاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ الْمَلَائِکَةِ وَ سُنَّةُ الْأَنْبِیَاءِ وَ نُورُ الْمَعْرِفَةِ وَ أَصْلُ الْإِیمَانِ وَ رَاحَةُ الْأَبْدَانِ وَ کَرَاهِیَةٌ لِلشَّیْطَانِ وَ سِلَاحٌ عَلَى الْأَعْدَاءِ وَ إِجَابَةٌ لِلدُّعَاءِ وَ قَبُولٌ لِلْأَعْمَالِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزْق.‏

نماز شب، موجب رضایت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پیامبران، نور معرفت، ریشه ایمان، آسایش بدن‏ها، مایه ناراحتى شیطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مایه اجابت دعا، قبولى اعمال و برکت در روزى است.

                                                          ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1، ص 191

دعاى مستجاب

امام حسن علیه السلام

«أَنـَا الضّامِنُ لِمَنْ لَمْ یهْجِسْ فى قَلْبِهِ إِلاَّ الرِّضا أَنْ یدْعُوَ اللّهَ فَیسْتَجابُ لَهُ.»

کسى که در قلبش جز رضا و خشنودى خدا خطور نکند، چون خدا را بخواند، من ضامن اجابت دعاى او هستم.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 62 ، ح 11

رقیق شناسی

«قالَ الْحَسَن(علیه السلام) لِبَعْضِ وُلْدِهِ: یا بُنَىَّ لا تُواخِ أَحَدًا حَتّى تَعْرِفَ مَوارِدَهُ وَ مَصادِرَهُ فَإِذَا اسْتَنْبطْتَ الْخُبْرَةَ وَ رَضیتَ الْعِشْرَةَ فَآخِهِ عَلى إِقالَةِ الْعَثْرَةِ وَ الْمُواساةِ فِى الْعُسْرَةِ.»

امام حسن(علیه السلام) به یکى از فرزندانش فرمود: اى پسرم! با احدى برادرى مکن تا بدانى کجاها مى رود و کجاها مى آید، و چون از حالش خوب آگاه شدى و معاشرتش را پسندیدى با او برادرى کن به شرط این که معاشرت، بر اساس چشم پوشى از لغزش و همراهى در سختى باشد.

                                                                                                                                                                    تحف العقول ص 233

راز سالم ماندن جنازه پس از 16 سال

بعد از 16 سال جنازه اش را آوردند.

خودم توی گلزار شهدای قم دفنش کردم. عملیات کربلای 4 با بدن مجروح اسیر شد. برده بودنش بیمارستان بغداد. همونجا شهید شده بود، با لب تشنه.

بعد از این همه سال هنوز سالم بود. سر، صورت و محاسن از همه جا تازه تر.

یاد شبهای جبهه گردان تخریب افتادم.

« چرا این روزها کمتر زیارت عاشورا می خوانی»

قبل اذان صبح بود. با حالت عجیبی از خواب پرید.

 گفت:

«حاجی خواب دیدم. قاصد امام حسین  علیه السلام  بود. بهم گفت: آقا سلام رساندند و فرمودند:«به زودی به دیدارت خواهم آمد» یه نامه از طرف آقا به من داد که توش نوشته بود:« چرا این روزها کمتر زیارت عاشورا می خوانی؟»

همینجور که داشت حرف میزد گریه می کرد. صورتش شده بود خیس اشک. دیگه تو حال خودش نبود.

چند شب بعد شهید شد.

امام حسین  علیه السلام  به عهدش وفا کرد...

راوی: حاج علی سیفی، همرزم شهید