شفا در تربت

الأمالى ، طوسى ( ـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ ): شنیدم که امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام مى فرمایند: «خداوند متعال، کشته شدن حسین علیه السلام را با قرار دادن امامت در نسل او،شفا در تربت او و استجابت دعا نزد قبرش ، عوض داد ...» . 

بهشت

تهذیب الأحکام ( ـ به سندش ، از امام حسین علیه السلام ): پیامبر صلى الله علیه و آله به على علیه السلام فرمود : « . . . خداوند ، قبر تو و قبر فرزندانت را مکانى از مکان هاى بهشت و عرصه اى از عرصه هاى آن ، قرار داده است» .

مزار امام حسین علیه السلام از قرن 11 تا 15 هجری

مزار امام علیه السلام در قرن یازدهم هجرى

شاه عبّاس صفوى ، در سال ۱۰۳۲ ق ، به زیارت عتبات عراق رفت و در سال ۱۰۳۳ ق ، تلاش بسیارى براى تزیینات داخلى حرم امام حسین علیه السلام انجام داد . در سال ۱۰۴۰ ق ، نیز شاه صفى به زیارت عتبات رفت . به دستور او بود که مسجد واقع در پشتِ سر امام علیه السلام را توسعه دادند و رواقى در شمال حرم ، بنا کردند .

مزار امام علیه السلام در قرن دوازدهم هجرى

بعد از آن که دوباره عراق تحت سلطه عثمانى ها در آمد، گاه گاه اخبارى در باره توجّه برخى از امراى عثمانى در عراق نسبت به حرم امام حسین علیه السلام نقل شده که از آن جمله، خبر مربوط به حسن پاشا (حاکم بغداد از ۱۱۱۶ تا ۱۱۳۶ ق) است که طى سال هاى ۱۱۲۷ تا ۱۱۲۹ ق ، تعمیراتى صورت داد. تجدید و بازسازى نهر حسینیه ، از جمله اقدامات حسن پاشا بود. وى همچنین در سال ۱۱۲۹ ق ، ایوان بارگاه را تعمیر کرد و کاروان سراى بزرگى هم در شهر کربلا ساخت تا مورد استفاده زائران قرار گیرد . در روزگار نادرشاه (۱۱۴۸ ـ ۱۱۶۰ ق) هم توجّه ویژه به عتبات مقدّس عراق ، وجود داشت و گفته شده است که همسر او ، گوهرشاه خانم ، دختر شاه سلطان حسین ، مبالغ هنگفتى (بیست هزار نادرى) براى تعمیر و تزیین حرم امام حسین علیه السلام ارسال کرد.

مزار امام علیه السلام در قرن سیزدهم هجرى

در دوره قاجار ، نسبت به تعمیر و گسترش حرم امام حسین علیه السلام ، همان احساس دوره صفوى ، بلکه با شدّت بیشتر وجود داشت. روابط آنان با عثمانى ها ، در این دوره بهتر بود و آنان مى توانستند اقدامات بهتر و گسترده ترى در مقایسه با زمان صفویان، انجام دهند .

مزار امام علیه السلام در قرن چهاردهم هجرى

از حوالى سال ۱۳۰۰ ق ، به بعد، تعمیرات فراوانى در حرم امام حسین علیه السلام توسّط قاجارها (اعم از شاهان ، شاه زادگان یا همراهان آنها) ، صورت گرفته است . جزئیات این تعمیرات ، در منابع سفرنامه اى و تواریخى که براى این شهرها نوشته شده ، آمده است .

مزار امام علیه السلام در قرن پانزدهم هجرى

در زمان سلطه حزب بعث بر عراق ، بروز مشکلات سیاسى میان ایران و عراق ، سبب شد تا ایرانیان از مشارکت در بازسازى امور عتبات ، باز بمانند . آخرین هجوم و تخریب و ایجاد تغییرات در حرم امام حسین علیه السلام و ابو الفضل العبّاس علیه السلام ، در حکومت بعثى ها ، در شعبان ۱۴۱۲ (مارس ۱۹۹۱ میلادى) ، در انتفاضه و قیام مردم علیه حکومت بعثى اتّفاق افتاد و چندین روز متوالى در شهرهاى شیعه در جنوب عراق ، بویژه شهرهاى مقدّس کربلا و نجف، میان نیروهاى بعثى و مردم ، درگیرى وجود داشت . در کربلا، بسیارى از مردم در خانه هاى میان حرم امام حسین علیه السلام و حرم عبّاس علیه السلام ، پنهان شده بودند. زمانى که بعثى ها غلبه کردند، تمام این محلّه و بازار میان آن (موسوم به بازار بینُ الحَرَمین) را تخریب و فضاى میان دو حرم را کاملاً مسطّح نمودند . با سقوط حکومت صدام در فروردین ۱۳۸۲ (صفر ۱۴۲۴ / آوریل ۲۰۰۳ م) ، بار دیگر ، روابط میان دو کشور ایران و عراق ، برقرار شده و شیعیان ایرانى ، فرصتى براى مشارکت فعّال در بازسازى این عتبات مقدّس ، به دست آورده اند. آنچه تا کنون توسّط «دیوان وقف شیعى» عراق و با کمک جوامع و مراجع شیعه و بویژه ایرانیان انجام شده ، بیشتر ، تعمیرات بوده است . همچنین از سال ۱۳۸۵ شمسى ، ساخت ضریح جدیدى براى مرقد امام حسین علیه السلام توسّط هنرمندان ایرانى ، آغاز شده است .

یادش بخیر دلم برای مشهد خیلی تنگه

دیدی چطور کرده مرا در به در، حرم

فکر و خیال من شده از آن سفر، حرم

یادش بخیر بست طبرسی شب ورود

راننده با اشاره، بیا، یک نفر، حرم

یا امام رضا

قم

بحار الأنوار ( ـ به نقل از عفّان بصرى ـ : )امام صادق علیه السلام به من فرمود : «آیا مى دانى چرا قم را قم نامیده اند؟». گفتم : خدا و پیامبر او و شما بهتر مى دانید . فرمود : «از آن جهت ، قم نامیده شد که مردم آن ، بر گِرد قائم خاندان محمّد ـ که درودهاى خدا بر او باد ـ جمع مى شوند و همراه او قیام مى کنند و در راه او پایدارى مى ورزند و یارى اش مى رسانند» 

خبر آن را خواهید دانست

الأمالى، طوسى ( ـ به نقل از محمّد بن سیرین ـ : )از چندین نفر از مشایخ بصره شنیدم که گفتند : على بن ابى طالب علیه السلام پس از جنگ جمل، ناخوش گردید و نتوانست در نماز جمعه شرکت کند . از این رو به فرزندش حسن علیه السلام فرمود : «فرزندم! تو برو و نماز جمعه را با مردم بخوان» . حسن علیه السلام به مسجد آمد و منبر رفت و خدا را حمد و ثناى نمود و شهادتین گفت و بر پیامبر خدا صلى الله علیه و آله درود فرستاد و فرمود : «اى مردم! خداوند ، نبوّت را در میان ما قرار داد و ما را بر خَلق خویش برگزید و مقدّم داشت و کتاب و وحى خود را بر ما فرو فرستاد . به خدا سوگند که هر کس چیزى از حقّ ما را کم گزارد ، خداوند در دنیا و آخرت از حقّ او مى کاهد و هیچ دولتى ضدّ ما نیست ، مگر این که عاقبت، از آنِ ما خواهد بود «و قطعاً پس از چندى، خبر آن را خواهید دانست» . سپس نماز جمعه را با مردم خواند . سخنان او به گوش پدرش رسید . چون نزد پدر خود باز گشت ، على به او نگاهى کرد و بى اختیار ، اشک هایش بر گونه هایش جارى شد و از حسن خواست که به او نزدیک شود و میان چشمانش را بوسید و فرمود : «پدر و مادرم، فدایت! «فرزندانى که بعضى از آنان، از نسل برخى دیگرند و خداوند ، شنوا و داناست» .

حاکمیت امت پیامبر صلوات الله

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :خداوند ، زمین را براى من فشرد و در هم پیچاند و من شرق و غرب آن را دیدم و به زودى، حاکمیت امّت من ، به سراسر جهان خواهد رسید

صحیح مسلم : ج ۴ ص ۲۲۱۵ ح ۱۹ ، سنن أبی داوود : ج ۴ ص ۹۷ ح ۴۲۵۲ ، مسند ابن حنبل : ج ۸ ص ۳۲۶ ح ۲۲۴۵۸ ، السنن الکبرى : ج ۹ ص ۳۰۵ ح ۱۸۶۱۷ 

ظهور

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :قیامت بر پا نمى شود تا این که قائمِ بر حقّ ما قیام کند و این قیام، زمانى رخ مى دهد که خداوند عز و جل به او اجازه دهد . هر که از او پیروى کند ، نجات مى یابد و هر که از وى تخلّف نماید ، نابود مى شود . خدا را ، خدا را اى بندگان خدا! نزد او رَوید ، اگر چه ناچار شوید از روى یخ عبور کنید ؛ زیرا او جانشین خداى عز و جل و جانشین من است 

3. عیون أخبار الرضا علیه السلام : ج ۲ ص ۵۹ ح ۲۳۰ ، دلائل الإمامة : ص ۴۵۲ ح ۴۲۸ کلاهما عن الحسن بن عبداللّه الرازیّ عن الإمام الرضا عن آبائه علیهم السلام ، کفایة الأثر : ص ۱۰۶ عن أبی اُمامة نحوه ، بحار الأنوار : ج ۳۶ ص ۳۲۲ ح ۱۷۶ .

از بس ...

از بـــس گنــاه کــرده ام آقـــا ، 

دیــگر بـه مــن 

"شـــش گوشـــه" که هیــــــــچ ... 

رخصـت مـشـهــد هم نمی دهـــی... ؟!

 بطلب کربلا ب حق امام رضا(ع)

اگر .......

خوره ای آمده بر جانم و هر دم گوید

تو اگر پست نبودی حرمت می بردند...