کدام یک نزد شما محبوبتریم، من یا حسین؟

-در کتاب «منتخب آثار أمیر المؤمنین علیه السّلام» آمده است: روزى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله-در حالى که امام على بن ابى طالب علیه السّلام نزد او بود-نشسته بود که حسین علیه السّلام وارد شد. پیامبر صلّى اللّه علیه و آله او را گرفته در دامان خود نشانید و میان دو دیده و لبان او را مى‌بوسید-حسین علیه السّلام شش‌ساله بود-على علیه السّلام عرض کرد: اى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله! آیا فرزندم حسین علیه السّلام را دوست دارى؟ فرمود: چگونه او را دوست نداشته باشم با اینکه او عضوى از اعضاى من است؟ عرض کرد: اى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله! کدام یک نزد شما محبوبتریم، من یا حسین؟ حسین علیه السّلام پاسخ داد: «هر که در شرافت والاتر است او نزد رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله محبوبتر و مقرّبتر است» ^١. على علیه السّلام فرمود: حسین جان! با من مباهات مى‌کنى؟ عرض کرد: «بله پدر جان! اگر مایل باشى» ^٢. على علیه السّلام فرمود: من امیر مؤمنانم، من زبان راستگویانم، من وزیر مصطفایم تا هفتاد و اندى از فضایل خود را شمرد و ساکت شد. پیامبر صلّى اللّه علیه و آله به حسین علیه السّلام فرمود: ابا عبد اللّه! آیا شنیدى؟ آنچه بر شمرد یکدهم از یکدهم از یکدهم فضایل او، و از هزار هزار مزیّتى است که او دارد، او بالاتر از اینهاست. حسین علیه السّلام فرمود: «همۀ ستایشها از آن خداوندى است که ما را بر بیشتر بندگان مؤمن خود و بر همۀ جهانیان برترى داده است. سپس فرمود: اى امیر مؤمنان! در آنچه بر شمردى، راستگو و امینى» ^٣. پیامبر صلّى اللّه علیه و آله فرمود: فرزندم! اکنون تو فضایل خود را یاد کن. حسین علیه السّلام عرض کرد: «من حسین بن على بن ابى طالب هستم، مادرم فاطمه زهرا علیها السّلام سرور بانوان جهانیان است، جدم محمّد مصطفى صلّى اللّه علیه و آله سرور قاطع همه بنى آدم است. اى على علیه السّلام! مادر من نزد خدا و همه مردم برتر از مادر تو، و جدّ من نزد خدا و همه مردم بهتر و برتر از جدّ توست. من در گهواره بودم که جبرئیل به زبان کودکانه (مرا نوازش مى‌کرد و) با من حرف مى‌زد، و اسرافیل با روى باز و گشاده مرا پذیرا مى‌شد. اى على! تو نزد خدا برتر از منى و من با پدران و مادران و اجداد خود فاخرتر از تو هستم»^۴. سپس (برخاسته) دست به گردن على علیه السّلام انداخت و پى‌درپى او را مى‌بوسید، و على علیه السّلام نیز او را مى‌بوسید و مى‌فرمود: حسین جان! خداوند شرافت و بزرگوارى و گران‌مایگى و دانش و بردبارى تو را فزونى بخشد ستم کنندگان بر تو را لعنت کند (و از رحمت خود به دور دارد) .