مزار امام علیه السلام در قرن دوم هجرى

ده ها روایت از امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام وجود دارد که از شیعیان مى خواهند تا به زیارت قبر امام حسین علیه السلام بروند . گرچه به لحاظ سیاسى ، دشوار است که بپذیریم در دوره اُمَویان ، بر قبر امام حسین علیه السلام بنایى هر چند مختصر ، بوده است ، امّا اشاراتى در برخى از نقل ها آمده است که حکایت از آن دارد که پیش از سال ۱۴۸ هجرى ـ که سال رحلت امام صادق علیه السلام است ـ ، بر مزار امام حسین علیه السلام ، بنایى هر چند مختصر ، بوده است . جسارت به قبر امام حسین علیه السلام ، مى تواند از دوران سختگیرى هارون الرشید (خلافت از ۱۷۰ ـ ۱۹۳ ق) نسبت به علویان ، آغاز شده باشد. اشاراتى در این باره در برخى از منابع ، آمده است. گفته شده در نزدیکى قبر امام حسین علیه السلام ، درخت سِدرى بوده است که آن را کَنْدند. تحلیل شیعیان ، این بود که هدف از این کار ، «تغییرُ مَصْرَعِ الحسین (تغییر دادن قتلگاه حسین علیه السلام )» بوده تا مردم از محلّ آن ، آگاه نباشند و قبر ایشان را نیابند .

جسارت به قبر سید الشهدا

در الأمالى شیخ طوسى ، به نقل از ابراهیم دیزج آمده است : متوکّل ، مرا براى تغییر دادن قبر حسین علیه السلام فرستاد و نامه اى را که براى جعفر بن محمّد بن عمّار قاضى بود ، با من همراه کرد که در آن ، نوشته بود : «تو را از روانه کردن ابراهیم دیزج به کربلا براى نبش قبر حسین ، آگاه مى کنم . چون نامه ام را خواندى ، به کار ، سرکشى کن» . دیزج مى گوید : جعفر بن محمّد بن عمّار ، نامه را به من نشان داد و من ، فرمان او را به انجام رساندم و نزد او آمدم . به من گفت : چه کردى؟ گفتم : آنچه را فرمان داده بودى ، انجام دادم ؛ امّا چیزى ندیدم و چیزى نیافتم . او به من گفت : آیا خوب گود کردى [و تا ته قبر رفتى] ؟ گفتم : چنین کردم و چیزى ندیدم . او هم به خلیفه نوشت : «ابراهیم دیزج ، نبش قبر کرده و چیزى نیافته است . به او فرمان داده ام و او قبر را به آب بسته و با گاو ، شیار انداخته است» . ابو على عمّار مى گوید : ابراهیم دیزج برایم گفت و من هم از ماجرا پرسیدم . او به من گفت : من فقط با غلامان ویژه ام رفتم و نبشِ قبر کردم . بوریایى نو یافتم که پیکر حسین بن على بر آن قرار داشت و بوى مُشک از آن مى آمد . بوریا و پیکر حسین را بر آن ، به همان حال ، رها کردم و فرمان دادم تا خاک بر روى آن بریزند و آب را بر آن گشودم و فرمان دادم که با گاو ، آن جا را شیار بیندازند و شخم بزنند ؛ امّا وقتى گاو بر آن جا گام مى نهاد ، چون به جایگاه [قبر] مى رسید ، از آن جا باز مى گشت . من غلامانم را به خدا و سوگندهاى شدید قسم دادم که اگر کسى این ماجرا را ذکر کند ، او را خواهم کُشت» (الأمالى ، طوسى : ص ۳۲۶ ح ۶۵۳ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۹۴ ح ۲) .

اللهم الزرقنا

روزگاریست به رویای حرم دلبستم

چقدر صحن تو زیباست مرا هم دریاب

دست من نیست که این بیت شده ورد لبم

حرمت قبله دلهاست مرا هم دریاب

از غم و هجر حرم پیر شدم میدانی

عشق من گنبد سقاست مرا هم دریاب

اللهم ارزقنا کربلا

ادب به امام 2

مشکاة الأنوار ( ـ از امام صادق علیه السلام ـ ): حسین علیه السلام براى بزرگداشت حسن علیه السلام هیچ گاه جلوتر از او راه نرفت و در جایى که هر دو حضور داشتند ، در سخن گفتن ، بر او پیشى نگرفت .

ادب به امام

الکافى ( ـ به نقل از ابو جارود ، از امام باقر علیه السلام ): حسین علیه السلام در مجلسى که حسن علیه السلام حضور داشت ، سخن نمى گفت ، تا آن گاه که حسن علیه السلام بر مى خاست . 

ای کاش یک بار دیگر کنج حرم بنشینم

یاابااعبدالله . . . 

همه شب تا به سحر خواب حرم میبینم 

ز غم دوری بین الحرمین غمگینم  

کربلای تو مرا شهره ی شهرم کرده 

کاش یک بار دیگر کنج حرم بنشینم .....

ای کاش دلم تنگه برای حرم خیلی 

اللهم الزرقنا کربلا

شب جمعه اگر نیست مسیر حرمش

.

‌ "السلام علیک یاابا عبدالله الحسین"

‌

‌ شب جمعه اگرم نیست مسیر حرمش

سر بام مى‌روم و داد کشم از کرمش

‌

دست بر سینه گذارم و سلامى دهمش

مى‌کنم یاد غم و محنت و رنج و المش

‌

گویم ارباب تو در سینه ما جا دارى

آنچه خوبان همه دارند تو یک‌جا دارى

روزگار زیارت نرفته ها

اشک و

نگاه و

حسرت و

 تصویر کـربـلـا ...

این است روزگارِ زیارت نرفته ها

باران قبل از ظهور

در سالى که بناست حضرت مهدى علیه السّلام ظهور کنند قحطى به‌طور جدى شیوع یافته و در بیستم ماه جمادى الاول چنان بارانى مى‌بارد که از زمان منزل گرفتن حضرت آدم در زمین بى‌سابقه است که این باران تا دهم ماه رجب ادامه مى‌یابد. از امام صادق علیه السّلام نقل شده که فرمودند:

إذا آن قیام القائم علیه السّلام أمطر الناس جمادى الآخرة و عشر أیام من رجب لم تر الخلائق مثله ^١.

وقتى قیام قائم علیه السّلام نزدیک شود در ماه جمادى الثانى و ده روز از رجب، بر مردم بارانى مى‌بارد که خلائق همانند آن را ندیده باشند.

و شیخ مفید در الارشاد چنین آورده است که:

سپس به بیست و چهار باران ختم مى‌شود که زمین را پس از مرگش زنده مى‌کند و برکاتش نمایان مى‌شود.زنده مى‌کند و برکاتش نمایان مى‌شود.

١) . بحار الانوار، ج ۵٢، ص ٣٣٧؛ الزام الناصب، ج ٢، ص ١۵٩؛ تاریخ ما بعد الظهور، ص ١٣٧.

2) . الارشاد، ج ٢، ص ٣٧٠؛ تاریخ ما بعد الظهور، ص ١٣٧.

گوشی از فضائل علی و فاطمه علیهم السلام

فاطمه (س) بسان آفتابى بود که از پس ابرها بدر آید ^١و على (ع) در هیأت، هم در تنیدگى عضلات و هم در نرمى و چابکى اعضا، شیر را مى‌مانست. 

١) ١٣/٣۵٧ چ نجف) ، دلائل الامامه:١٠، اعلام الورى:٩٠، روضه الواعظین

فاطمه (س) در ظاهر و کردار و سخن شبیه‌ترین مردم به رسول خدا ^*٢(ص) و على (ع) دروازه شهر علم ^٣و برادر همدرد و همراه ^*١و جامع فضیلت‌ها و نیکو کردارى‌ها و وارث دانش و حکمت ^*٢وى بود.

*١) -تاریخ طبرى:۴/١١٧،

*٢) -المعجم الکبیر:٢٢/٣٩٧ ح ٩٨۵

در کتاب ذخائر العقبى محب طبرى آمده است: «ابو بکر از پیامبر (ص) فاطمه را خواستگارى نمود. رسول خدا (ص) به او فرمود که قضا هنوز نازل نگشته است. آنگاه عمر وى را خواستگارى نمود و پیامبر (ص) همان پاسخ به دوست او را تکرار کرد و سپس عده‌اى از بزرگان قریش نیز وى را خواستار شدند که پاسخ پیغمبر (ص) یکى بود.» ^١همچنین سید محسن امین به نقل از امام احمد (ابن حنبل) در کتاب الفضائل ^٢و از واقدى ^٣مى‌آورد که آن دم که على (ع) به خواستگارى فاطمه (س) آمد رسول خدا به وى فرمود: خوش آمدى اى على، این جبراییل است که مرا خبر نمود که خداوند ترا به ازدواج فاطمه درآورده است. ^١

شیعه نیز روایت کرده که پیامبر (ص) فرمود: «لو لم یخلق اللّه علیا ما کان لفاطمه کفء.» ^٢یعنى اگر خدا على (ع) را نمى‌آفرید فاطمه (س) همتا و کفؤى نداشت» .

١) -ذخائر العقبى:٣٠ چ سال ١٣۵۶ ه، نظم درر السمطین:١٨۴، جواهر العقدین:٢/٢٢٣، منتخب کنز العمال در حاشیه مسند احمد:۵/٩٩، السیره الحلبیة:٢/٢١٧، الصواعق المحرقة:٨۴، تاریخ الخمیس:١/۴٠٧، المعجم الکبیر:٢٢/۴٠٩، صحیح ابن حبان:١۵/٣٩۴، موارد الظمآن:١/۵۵٠، مجمع الزوائد:٩/٢٠۵، مناقب آل ابى طالب:٣/۴٨، المحلى:٩/۴٠٩.

٢) -اعیان الشیعه:١/٣١٢، فضائل الصحابه امام احمد:٢/۶٢۶، کشف الغمة:١/٣۶٨، و ٣۴٨، الریاض النضره:٢/١٨٣، المرقاة:۵/۵٧۴، مناقب ابن شهر آشوب:٣/١٢٨.

٣) -مناقب على بن ابى طالب ابن مغازلى:٣۴۶.

1)بشاره المصطفى:١٣۶ و ١٧۶ و ١٧٩ و ٣٢٨ چ نجف

٢) -امالى شیخ طوسى:٢٧، مناقب ابن شهر آشوب:١/٩٣