احادیث نبوى درباره على علیه السلام
1ـ حدیث غدیر: علماء و مفسرین از عامه و خاصه نوشتهاند که پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله موقع مراجعت از حجة الوداع در غدیر خم توقف نموده و پس از ایراد خطبه به مردم فرمود آیا من نسبت به شما اولى به تصرف نیستم؟ عرض کردند چرا؟ فرمود: من کنت مولاه فهذا على مولاه؛ هر کس که من مولا و صاحب اختیار او هستم این على مولاى او خواهد بود و بدین ترتیب او را به ولایت و پیشوائى مردم منصوب گردانید. (1)
2ـ حدیث منزلت: احمد بن حنبل و شیخ سلیمان بلخى و ابن صباغ مالکى و دیگران نوشته اند که پیغمبر صلى الله علیه و آله به على علیه السلام فرمود: انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى. (2)
یعنى تو از من به منزله هارونى از موسى جز این که پس از من پیغمبرى نخواهد بود، بحرانى در کتاب غایة المرام یکصد حدیث از عامه و هفتاد حدیث از خاصه در این مورد نقل کرده است. (3)
3ـ حدیث یوم الانذار: رسول اکرم صلى الله علیه و آله در اوائل بعثت به فرمان خداى تعالى اقوام نزدیک خود را جمع نموده و رسالت خویش را بآنان ابلاغ فرمود و در همان مجلس اعلام نمود که هر کس از شما در پذیرفتن دعوت من سبقت جوید او پس از من جانشین من خواهد بود، از میان تمام آنان فقط على علیه السلام دعوت آن حضرت را پذیرفت و رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: انت اخى و وزیرى و وارثى و خلیفتى من بعدى. (4) (تو برادر و وزیر و وارث من و جانشین من پس از من هستى) این حدیث از مهمترین احادیثى است که در مورد خلافت على علیه السلام هر گونه عذر و بهانه را از میان بر می دارد زیرا پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله خلافت على علیه السلام را توأم با نبوت خود در همان موقع ابلاغ فرموده است و این مطلب تقریبا در تمام کتب تاریخ و تفسیر و حدیث اهل سنت ذکر شده است و در فصل سوم بخش یکم کتاب تا حدى در این مورد توضیحات لازمه داده شده است .
4ـ حدیث ثقلین: در کتب معتبره عامه و خاصه با اختلاف کمی در کلمات و الفاظ نقل شده است که هنگامی که رحلت رسول اکرم نزدیک شد فرمود: انى تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتى اهل بیتى و انهما لمن یفترقا حتى یردا على الحوض. (5) (من در میان شما دو چیز بزرگ و وزین میگذارم کتاب خدا و عترتم را و آن دو هرگز از یکدیگر جدا نشوند تا در کنار حوض بر من وارد گردند.)
حدیث ثقلین از احادیث مسلم و قطعى است که به سندهاى بسیار و عبارات مختلفى روایت شده و سنى و شیعه به صحتش اعتراف و اتفاق دارند و از این حدیث و امثال آن چند مطلب مهم استفاده میشود:
1ـ همچنان که قرآن تا قیامت در بین مردم باقى میماند عترت پیغمبر نیز تا قیامت باقى خواهد ماند یعنى هیچ زمانى از وجود امام و رهبر حقیقى خالى نمیگردد.
2ـ پیغمبر اسلام به وسیله این دو امانت بزرگ تمام احتیاجات علمى و دینى مسلمین را تأمین نموده و اهل بیتش را به عنوان مرجع علم و دانش به مسلمین معرفى کرده و اقوال و اعمالشان را معتبر دانسته است.
3ـ قرآن و اهل بیت نباید از هم جدا شوند و هیچ مسلمانى حق ندارد از علوم اهل بیت اعراض کند و خودش را از تحت ارشاد و هدایت آنان بیرون نماید.
4ـ مردم اگر از اهل بیت اطاعت کنند و به اقوال آنها تمسک جویند گمراه نمیشوند و همیشه حق در نزد آنها است.
5ـ جمیع علوم لازمه و احتیاجات دینى مردم در نزد اهل بیت موجود است و هر کس از آنها پیروى نماید در ضلالت واقع نمیشود و به سعادت حقیقى نائل میگردد یعنى اهل بیت از خطاء و اشتباه معصومند و به واسطه همین قرینه معلوم میشود که مراد از اهل بیت و عترت تمام خویشان و اولاد پیغمبر نیست بلکه افراد معینى میباشند که از جهت علوم دین کامل باشند و خطاء و عصیان در ساحت وجودشان راه نداشته باشد تا صلاحیت رهبرى داشته باشند و آنها عبارتند از على علیه السلام و یازده فرزندش که یکى پس از دیگرى به امامت منصوب شدهاند. (6)
5ـ حدیث سفینة: از ابن عباس و دیگران نقل شده است که پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: مَثل اهل بیتى مَثل سفینة نوح من رکبها نجا و من تخلف عنها غرق (7) ؛ مثل خاندان من داستان کشتى نوح است هر که سوار آن شد نجات یافت و هر که تخلف نمود غرق گردید.
محمد بن ادریس شافعى ضمن اشعار خود به این حدیث اشاره کرده و گوید:
و لما رأیت الناس قد ذهبت بهم مذاهبهم فى ابحر الغى و الجهل
رکبت على اسم الله فى سفن النجا و هم اهل بیت المصطفى خاتم الرسل
و امسکت حبل الله و هو ولاءهم کما قد امرنا بالتمسک بالحبل. (8)
یعنى چون مردم را غرق دریاهاى گمراهى و نادانى دیدم به نام خداى تعالى در کشتیهاى نجات که آنها خاندان رسالت و اهل بیت خاتم الانبیاء صلى الله علیه و آله هستند تمسک جستم و به حبل خدا که دوستى آن خاندان است تمسک جستم همچنان که به ما امر شده است که به آن حبل الله تمسک جوئیم.
7ـ ان علینا منى و انا منه و هو ولى کل مؤمن بعدى (10) ؛ على از من و من هم از او هستم و او ولى هر مؤمنى است) .
8ـ لکل نبى وصى و وارث و ان علیا وصیى و وارثى (11) ؛ براى هر پیغمبرى جانشین و وارثى است و البته جانشین و وصى من هم على است.
9ـ من اطاعنى فقد اطاع الله و من عصانى فقد عصى الله، و من اطاع علیا فقد اطاعنى و من عصى علیا فقد عصانى (12) ؛ هر کس مرا اطاعت کند خدا را اطاعت کرده است و هر که مرا نافرمانى کند خدا را نافرمانى کرده است، و کسی که على را اطاعت کند مرا اطاعت کرده و هر که على را نافرمانى کند مرا نافرمانى کرده است.
10ـ انا و على حجة الله على عباده (13) ؛ من و على حجت خداوندیم بر بندگانش.
11ـ على مع القرآن و القرآن مع على لا یفترقان حتى یردا على الحوض (14) ؛ على با قرآن و قرآن با على است آن دو از هم جدا نمیشوند تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.
12ـ ما انا سددت ابوابکم و فتحت باب على و لکن الله فتح باب على و سد ابوابکم (15) ؛ (رسول اکرم فرمود در خانههاى ابوبکر و عمر و عباس بن عبدالمطلب و دیگران را که به مسجد باز میشد مسدود کردند و فقط در خانه حضرت امیر را باز گذاشتند، عباس بن عبدالمطلب علت این امر را از حضرتش پرسید پیغمبر صلى الله علیه و آله چنین فرمود) من درهاى خانههاى شما را نبستم و در خانه على را باز نگذاشتم و لکن خداوند درهاى شما را مسدود کرد و در خانه على را باز گذاشت.
13ـ ان الله جعل ذریة کل نبى فى صلبه و جعل ذریتى فى صلب على بن ابیطالب (16) ؛ خداوند نسل و اولاد هر پیغمبرى را در صلب او قرار داد و ذریه مرا در صلب على بن ابیطالب گذاشت.
14ـ یا على انت اول المؤمنین ایمانا و اول المسلمین اسلاما و انت منى بمنزلة هارون من موسى (17) ؛ یا على تو اولین کسى هستى از مؤمنین که ایمان آوردى و اولین کسى از مسلمین هستى که اسلام آوردى و نسبت تو به من به منزله هارون است به موسى.
15ـ انت اخى فى الدنیا و الآخرة (18) ؛ (رسول اکرم صلى الله علیه و آله میان هر دو نفر از اصحابش عقد اخوت بست. على علیه السلام در حالی که چشمانش اشگ آلود بود آمد و عرض کرد یا رسول الله میان اصحاب عقد اخوت برقرار کردى و مرا با کسى برادر ننمودى پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود) تو در دنیا و آخرت برادر منى.
16ـ انا سید النبیین و على سید الوصیین و ان اوصیائى بعدى اثنى عشر اولهم على و آخرهم القائم المهدى علیه السلام (19) ؛ من سرور انبیاء و على سرور اوصیاء است و البته اوصیاى من پس از من دوازده نفرند که اولى آنها على و آخرشان قائم مهدى میباشد. (در این حدیث علاوه بر خلافت على علیه السلام به خلافت ائمه دیگر نیز اشاره شده است.)
17ـ من احب علیا فقد احبنى و من ابغض علیا فقد ابغضنى و من اذى علیا فقد اذانى و من اذانى فقد اذى الله (20) ؛ هر که على را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که على را دشمن بدارد با من دشمنى کرده است و کسی که على را اذیت کند مرا آزار رسانده و هر که مرا آزار رساند خدا را آزار نموده است.
18ـ حب على بن ابیطالب یأکل السیئات کما تأکل النار الحطب (21) ؛ دوستى على بن ابى طالب بدیها را میخورد (از بین مىبرد) همچنان که آتش هیزم را میخورد (میسوزاند) .
19ـ انا مدینة العلم و على بابها فمن اراد العلم فلیأت الباب (22) ؛ من شهرستان علم هستم و على هم دروازه آنست پس هر که علم را بخواهد باید از در آن وارد شود.
20ـ یا على خلقت انا و انت من شجرة، فانا اصلها و انت فرعها و الحسن و الحسین اغصانها فمن تعلق بغصن منها ادخله الله الجنة (23) ؛ رسول اکرم صلى الله علیه و آله به على علیه السلام فرمود من و تو از یک درختى آفریده شدهایم که من ریشه آن درخت و تو فرع (تنه) آن هستى و حسن و حسین شاخههاى آن میباشند پس هر کس به یکى از آن شاخهها بیاویزد خداى تعالى او را داخل بهشت گرداند.
21ـ انت سید فى الدنیا و سید فى الآخرة، من احبک فقد احبنى و حبیبى حبیب الله و عدوک عدوى و عدوى عدو الله عز و جل، ویل لمن ابغضک من بعدى (24) ؛ عبدالله بن عباس گوید نبى اکرم صلى الله علیه و آله به على بن ابى طالب نگاه کرد و فرمود: تو در دنیا سرورى و در آخرت سرورى، هر کس ترا دوست دارد مرا دوست داشته و دوست من دوست خداوند است و دشمن تو دشمن من است و دشمن من دشمن خداوند عز و جل است، واى به حال آن که پس از من ترا دشمن بدارد.
22ـ على یوم القیامة على الحوض لا یدخل الجنة الا من جاء بجواز من على بن ابى طالب (25) ؛ مجاهد از ابن عباس نقل میکند که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: على در روز قیامت کنار حوض است کسى به بهشت داخل نمیشود مگر این که از على بن ابى طالب جوازى آورده باشد .
23ـ لا یجوز احد الصراط الا من کتب له على الجواز (26) ؛ قیس بن حازم گوید ابوبکر و على بن ابى طالب به هم برخورد کردند ابوبکر تبسم نمود على علیه السلام فرمود چه شده که تبسم کردى؟ ابوبکر گفت از رسول خدا صلى الله علیه و آله شنیدم که میفرمود: احدى از صراط نمیگذرد مگر کسى که على براى او جواز نوشته باشد.
24ـ حبک ایمان و بغضک نفاق و اول من یدخل الجنة محبک و اول من یدخل النار مبغضک (27) ؛ ابو سعید خدرى گوید رسول خدا صلى الله علیه و آله به على علیه السلام فرمود دوستى تو ایمان و دشمنى تو نفاق است و اول کسی که داخل بهشت میشود دوستدار تو و اول کسی که داخل دوزخ گردد دشمن تست.
25ـ ستکون بعدى فتنة، فاذا کان ذلک فالزموا على بن ابى طالب فانه اول من امن بى و اول من یصافحنى یوم القیامة و هو الصدیق الاکبر و هو فاروق هذه الامة یفرق بین الحق و الباطل و هو یعسوب الدین (28) ؛ به زودى پس از من فتنهاى بر پا خواهد بود، پس زمانی که چنین شد ملازم على بن ابى طالب باشید زیرا که او اول کسى است که به من ایمان آورد و اول کسى است که در روز قیامت با من مصافحه میکند، او صدیق اکبر و فاروق (جدا کننده) این امت است که میان حق و باطل جدائى افکند و او بزرگ و پیشواى دین است.
26ـ یا على انت قسیم الجنة و النار یوم القیامة (29) ؛ یا على توئى تقسیم کننده بهشت و دوزخ در روز قیامت.
شافعى در این مورد چنین گوید: على حبه جنة ـ قسیم النار و الجنةـ وصى المصطفى حقاـ امام الانس و الجنة. همچنین در باره این روایت که على علیه السلام قسمت کننده بهشت و دوزخ است از احمد بن حنبل پرسیدند احمد گفت چرا منکر آن میشوید مگر از نبى اکرم صلى الله علیه و آله براى ما روایت نشده است که به على فرمود ترا دوست ندارد مگر مؤمن و دشمن ندارد مگر منافق؟ گفتند چرا، احمد گفت مؤمن کجا است؟ گفتند در بهشت، گفت منافق کجا است؟ گفتند در دوزخ، قال احمد فعلى قسیم الجنة و النار. (30)
27ـ ان الله حرم الجنة على من ظلم اهل بیتى او قاتلهم او اغار علیهم او سبهم (31) ؛ خداوند بهشت را بر کسى که به خاندان من ستم کند یا با آنها مقاتله نماید یا به آنها هجوم بیاورد و یا دشنامشان دهد حرام کرده است.
28ـ النظر الى وجه على بن ابى طالب عبادة و ذکره عبادة ولا یقبل ایمان الا بولایته و البرائة من اعدائه (32) ؛ عمار و معاذ و عایشه از پیغمبر صلى الله علیه و آله نقل میکنند که فرمود: نگاه کردن به صورت على عبادت است و ذکر او عبادت است و ایمان کسى پذیرفته نمیشود مگر به ولایت او و تبرى جستن از دشمنانش.
29ـ عنوان صحیفة المؤمن حب على بن ابیطالب. (33) دیباچه و عنوان نامه عمل مؤمن حب على بن ابیطالب است.
30ـ ألا ادلکم على من اذا استرشد تموه لن تضلوا و لن تهلکوا؟ قالوا بلى یا رسول الله، قال هو ذا و اشار الى على بن ابیطالب علیه السلام ثم قال و اخوه و ازروه و اصدقوه و انصحوه فان جبریل اخبرنى بما قلت لکم (34) ؛ زید بن ارقم گوید ما هنگامی که در خدمت پیغمبر صلى الله علیه و آله نشسته بودیم فرمود: آیا شما را راهنمائى نکنم به کسى که چون از او استرشاد کنید هرگز گمراه نشوید و هرگز به هلاکت نیفتید؟ گفتند چرا یا رسول الله! فرمود آن کس اینست و اشاره به على بن ابیطالب نمود و سپس فرمود با او برادرى کنید و یاریش نمائید و او را محب صادق و دوست راستین باشید زیرا آنچه را که (درباره وى) به شما گفتم جبرئیل به من خبر داد.
31ـ هذا على بن ابیطالب لحمه لحمى و دمه دمى و هو منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى یا ام سلمة هذا على امیرالمؤمنین و سید المسلمین و وصیى و عیبة علمى و بابى الذى اوتى منه و معى فى السنام الا على یقتل القاسطین و الناکثین و المارقین (35) ؛ حموینى از ابن عباس نقل کرده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم به ام سلمه فرمود: این على بن ابیطالب است که گوشت او گوشت من و خون او خون من است و او از من مانند هارون از موسى است جز این که پس از من پیغمبرى نخواهد آمد، اى ام سلمه این على است که امیر مؤمنین و سرور مسلمین و وصى من بوده و گنجینه علم من و باب علم من است که کسى به من نرسد مگر از آن باب و در درجات عالیه بهشت با من خواهد بود و با قاسطین و ناکثین و مارقین (معاویه و اصحاب جمل و خوارج) خواهد جنگید.
32ـ قیل یا رسول الله من صاحب لواک فى الآخرة؟ قال: صاحب لواى فى الدنیا على بن ابیطالب (36) ؛ جابر بن سمرة گوید گفته شد یا رسول الله صاحب پرچم تو در آخرت کیست؟ فرمود على بن ابیطالب که در دنیا حامل لواى من است.
33ـ حق على على المسلمین کحق الوالد على ولده (37) ؛ حق على علیه السلام بر مسلمین مانند حق پدر بر فرزندش است.
34ـ عن ابى ایوب انصارى ان رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم قال لفاطمة: اما علمت ان الله اطلع الى اهل الارض فاختار منهم اباک فبعثه نبیا، ثم اطلع الثانیة فاختار بعلک فاوحى الى فانکحته و اتخذته وصیا (38) ؛ ابو ایوب انصارى گوید که رسول خدا صلى الله علیه و آله به فاطمه علیهاالسلام فرمود: آیا نمیدانى که خداوند به مردم روى زمین نگریست و از میان همه آنها پدرت را انتخاب کرده و به پیغمبرى مبعوث فرمود، آنگاه بار دوم نگریست شوهرت را اختیار کرد و به من وحى فرستاد که ترا به او تزویج نموده و او را جانشین (خود) قرار دهم.
35ـ ان وصیى على بن ابیطالب و بعده سبطاى الحسن و الحسین تتلوه تسعة ائمة من صلب الحسین، قال یا محمد(صلى الله علیه و آله) فسمهم لى، قال اذا مضى الحسین فابنه على، فاذا مضى على فابنه محمد، فاذا مضى محمد فابنه جعفر فاذا مضى جعفر فابنه موسى، فاذا مضى موسى فابنه على، فاذا مضى على فابنه محمد فاذا مضى محمد فابنه على، فاذا مضى على فابنهالحسن، فاذا مضى الحسن فابنه الحجة محمد المهدى فهؤلاء اثنا عشر (39) ؛ شیخ سلیمان بلخى در کتاب ینابیع المودة از کتاب فرائد السمطین نقل میکند که یک یهودى خدمت رسول اکرم شرفیاب شد و ضمن سؤالاتى از اوصیاى آن حضرت پرسید پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود: وصى من على بن ابیطالب است و پس از او دو نواده من حسن و حسین و دنبال آن نه امام از صلب حسین هستند.
یهودى عرض کرد یا محمد (صلى الله علیه و آله) براى من آنها را نام ببر، فرمود چون حسین بگذرد پسرش على و چون على بگذرد پسرش محمد و چون محمد بگذرد پسرش جعفر و چون جعفر بگذرد پسرش موسى و چون موسى بگذرد پسرش على و چون على بگذرد پسرش محمد و چون محمد بگذرد پسرش على و چون على بگذرد پسرش حسن و چون حسن بگذرد پسرش حجت مهدى (علیهم السلام). پس اوصیاى من این دوازده نفرند. در این حدیث علاوه بر تعداد أئمه اطهار علیهم السلام صریحا نام آنان نیز ذکر شده است.
پىنوشت ها:
(1) ذخائر العقبى ص 67ـ مناقب ابن مغازلى ص 16ـ 26
(2) ینابیع المودة ص 50ـ فصول المهمة ص 125
(3) غایة المرام باب 20 و 21
(4) تاریخ ابى الفداء جلد 1 ص 216ـ کفایة الطالب ص 205ـ تاریخ طبرى ج 2 ص 217
(5) مناقب ابن مغازلى ص 234ـ مستدرک صحیحین جلد 3 ص 109
(6) شیعه در اسلام پاورقى ص 116 تألیف علامه طباطبائى.
(7) حلیة الاولیاء جلد 4 ص 306ـ ذخائر العقبى ص 20
(8) شبهاى پیشاور ص 227
(9) غایة المرام باب 360ـ 361
(10) کنوز الحقایق ص 37ـ ذخائر العقبى ص 68
(11) الریاض النضرة جلد 2 ص 178 نقل از فضائل الخمسه.
(12) مستدرک صحیحین جلد 3 ص 126
(13) کنوز الحقائق ص 43
(14) صواعق ابن حجر ص 74
(15) کنز العمال جلد 6 ص 408
(16) فیض القدیر جلد 2 ص 223ـ مناقب ابن مغازلى ص 49
(17) شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید جلد 3 ص 258
(18) مناقب ابن مغازلى ص 37ـ کفایة الطالب ص 194
(19) ینابیع الموده ص 445
(20) ریاض النضرة جلد 2 ص 166
(21) تاریخ بغداد جلد 4 ص 194
(22) مناقب ابن مغازلى ص 83 ـ جامع الصغیر سیوطى، جلد 1 ص 374
(23) کفایة الطالب صفحه 318
(24) مناقب ابن مغازلى صفحه 103
(25) مناقب ابن مغازلى صفحه 119
(26) ریاض النضرة جلد 2 صفحه 177
(27) فصول المهمه صفحه 127
(28) اسد الغابة جلد 5 صفحه 287ـ ینابیع المودة صفحه 82
(29) صواعق ابن حجر صفحه 75ـ ینابیع المودة صفحه 86
(30) الامام الصادق و المذاهب الاربعة جلد 1 صفحه 327
(31) ذخائر العقبى صفحه 20
(32) مناقب ابن شهر آشوب جلد 2 صفحه 5
(33) جامع الصغیر جلد 2 صفحه 145ـ مناقب ابن مغازلى صفحه 243
(34) مناقب ابن مغازلى صفحه 245
(35) غایة المرام باب 8 حدیث 6 و 38
(36) مناقب ابن مغازلى ص 200ـ مناقب خوارزمى ص 250
(37) لسان المیزان جلد 5 ص 399ـ مناقب ابن مغازلى ص 48
(38) کفایة الطالب ص 296
(39) ینابیع المودة ص 441
به نقل از تبیان
Mahala