نمونه‌اى از علم امیر المؤمنین علیه السّلام

ابن عباس گفت: در «ذى قار» در خیمۀ على علیه السّلام نشسته بودم، و این در حالى بود که آن حضرت، امام حسن علیه السّلام و عمار را به کوفه فرستاده بود تا مردم را براى شرکت در جنگ دعوت کنند. در این حال حضرت رو به من کرد و فرمود: اى پسر عباس، حسن بر تو وارد مى‌شود در حالى که یازده هزار نفر همراه او هستند باستثناى یک یا دو نفر .

ابن عباس مى‌گوید: پیش خود گفتم: اگر طبق گفته حضرت شود این از همان هزار باب علم است.

هنگامى که امام حسن علیه السّلام با لشکر از دور پیدا شدند به استقبال آنان رفتم و به نویسندۀ لشکر ^٣-که نامهایشان همراه او بود-گفتم: چند نفر همراه شما هستند؟ گفت:

یازده هزار نفر باستثناى یک یا دو نفر !

 روایت از کتاب سلیم

هزاران باب علم امیر المؤمنین علیه السّلام

ابان مى‌گوید: سلیم گفت: از ابن عباس شنیدم که مى‌گفت: از على علیه السّلام حدیثى شنیدم که حلّ آن را نفهمیدم و آن را انکار هم نکردم. از او شنیدم که فرمود: «پیامبر صلى اللّٰه علیه و آله در بیماریش کلید هزار باب از علم را به من پنهانى آموخت که از هر بابى هزار باب باز مى‌شد» .

ماخذ : اسرار آل محمد 

گنجینه پیامبر صلی الله علیه واله

کتاب من لا یحضره الفقیه( عن ابن عبّاس عن رسول الله)اللّهُمَّ مَن کانَ لَهُ مِن أنبِیائِکَ ورُسُلِکَ ثَقَلٌ ^۲ وأهلُ بَیتٍ ، فَعَلِیٌّ وفاطِمَةُ وَالحَسَنُ وَالحُسَینُ أهلُ بَیتی وثَقَلی ، فَأَذهِب عَنهُمُ الرِّجسَ ، وطَهِّرهُم تَطهیرا . کتاب من لا یحضره الفقیه ( ـ به نقل از ابن عبّاس ، از پیامبر خدا صلى الله علیه ): خدایا! هر یک از پیامبران و فرستادگان تو ، گنجینه و اهل بیتى داشته اند . على ، فاطمه ، حسن و حسین نیز اهل بیت و گنجینه من هستند . پس هر گونه پلیدى را از آنها دور کن و کاملاً پاکشان گردان .

کشف الیقین

۲۶۳.کشف الیقین ( عن جابر بن عبداللّه عن رسول اللّه صلى )إنَّ الجَنَّةَ تَشتاقُ إلى أربَعَةٍ مِن أهلی ، قَد أحَبَّهُمُ اللّه ُ وأمَرَنی بِحُبِّهِم : عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ ، وَالحَسَنُ ، وَالحُسَینُ ، وَالمَهدِیُّ ـ صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِم ـ الَّذی یُصَلّی خَلفَهُ عیسَى بنُ مَریَمَ علیه السلام . 

۲۶۳.کشف الیقین ( ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ، از پیامبر خدا صلى ): بهشت ، مشتاق چهار نفر از خاندان من است . خدا ایشان را دوست دارد و مرا نیز به دوستى ایشان ، فرمان داده است: على بن ابى طالب ، حسن ، حسین و مهدى ؛ همان که عیسى بن مریم ، پشت سرش نماز مى خواند . درود خدا بر آنان باد!

1.کشف الیقین : ص ۳۴۵ ح ۴۰۱ ، کشف الغمّة : ج ۱ ص ۵۲ و ج ۲ ص ۱۵۲ ، بحارالأنوار : ج ۴۳ ص ۳۰۴ .

سوگواری جغد برای امام حسین

حسین بن ابی غندر می‏گوید: از امام صادق علیه‏السلام شنیدم که درباره‏ی جغد فرمودند: آیا کسی از شما این حیوان را در روز دیده است؟ (زیرا گفته شده است که جغد در روز ظاهر نمی‏شود). سپس فرمودند: آگاه باشید که او پیوسته در اماکن آباد زندگی می‏کرد؛ اما وقتی خبر شهادت امام حسین علیه‏السلام را شنید با خود عهد بست که هرگز در جای آباد زندگی نکند و تنها در خرابه‏ها به سر برد. حسین بن علی بن صاعد بریری که متولی قبر آقا امام رضا علیه‏السلام بود از پدر بزرگوارش نقل می‏کند: حضور آقا امام رضا علیه‏السلام شرفیاب شدم، ایشان فرمودند: آیا این جغد را می‏بینی؟ مردم درباره‏اش چه می‏گویند؟ گفتم: فدایت شوم! برای همین سؤال خدمت شما رسیده ام. 

ایشان فرمودند: این جغد در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله در منازل و کاخ‏ها زندگی می‏کرد. وقتی مردم غذا می‏خوردند پرواز می‏کرد و در مقابل آن‏ها فرود می‏آمد و آن‏ها مقداری غذا برای او می‏انداختند و آن حیوان می‏خورد و می‏نوشید و به جای خود باز می‏گشت؛ اما بعد از شهادت آقا امام حسین علیه‏السلام از مکان‏های آباد به جاهای ویران و بیابان روی آورد و گفت: شما امت بدی هستید؛ زیرا پسر دختر پیامبرتان را کشتید و من از شما بر جان خود ایمن نیستم. ( ثمرات الحیات، ص 279. )

سه حدیث درباره خوردن مال حرام

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «اَلجَنَّةُ مُحَرَّمَةٌ عَلى جَسَدٍ غَذَی بِالحَرَامِ».«بهشت حرام است بر بدنی که از غذای حرام تغذیه نماید» 

 [إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج‏1، ص: 69]

و نیز می فرمایند: «تَرْکُ لُقْمَةِ حَرَامٍ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنْ صَلَاةِ أَلْفَیْ رَکْعَةٍ تَطَوُّعا». یعنی: «ترک کردن یک لقمه حرام در نزد خدا بهتر است از دو هزار رکعت نماز مستحبی»  

[بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏90، ص: 373]

و از امیرالمؤمنین علیه السلام منقول است: «لَیسَ مِن شِیعَتِی مَن أَکَلَ مَالَ المُؤمِنِ حَراماً». یعنی: «از شیعیان من نیست کسی که مال مؤمنی را به حرام بخورد» 

 [إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج‏1، ص: 69]

مفاخر امیر المؤمنین علیه السّلام

سلیم مى‌گوید: ابو ذر و سلمان و مقداد برایم نقل کردند، و سپس از على علیه السّلام شنیدم.

آنان گفتند:

مردى بر على بن ابى طالب علیه السّلام فخر نمود. پیامبر صلى اللّٰه علیه و آله به على علیه السّلام فرمود: اى على، تو بر همۀ عرب فخر کن ^١، که تو از نظر پسر عمو و پدر و برادر از همه بزرگوارتر هستى. تو خودت و نسبت و همسرت و فرزندانت و عمویت از همه بزرگوارترید. تو در تقدیم جان و مالت از همه بالاتر، و در بردبارى از همه کاملتر، و در اسلام از همه پیشتر و از نظر علم از همه بیشتر هستى.

تو کتاب خدا را از همه بهتر قرائت مى‌کنى و سنن خدا را ^٢از همه بهتر مى‌دانى. قلب تو در برخورد روز جنگ از همه شجاعتر، و دست تو بخشنده‌تر است. در دنیا از همه زاهدتر و در تلاش و کوشش از همه شدیدتر و در اخلاق از همه نیکوتر و در زبان از همه راستگوترى، و محبوبترین مردم نزد خدا و من هستى.

ماخذ : کتاب اسرار آل محمد 

نماز شب

پیامبر صلی الله علیه واله

صَلَاةُ اللَّیْلِ مَرْضَاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ الْمَلَائِکَةِ وَ سُنَّةُ الْأَنْبِیَاءِ وَ نُورُ الْمَعْرِفَةِ وَ أَصْلُ الْإِیمَانِ وَ رَاحَةُ الْأَبْدَانِ وَ کَرَاهِیَةٌ لِلشَّیْطَانِ وَ سِلَاحٌ عَلَى الْأَعْدَاءِ وَ إِجَابَةٌ لِلدُّعَاءِ وَ قَبُولٌ لِلْأَعْمَالِ وَ بَرَکَةٌ فِی الرِّزْق.‏

نماز شب، موجب رضایت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پیامبران، نور معرفت، ریشه ایمان، آسایش بدن‏ها، مایه ناراحتى شیطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مایه اجابت دعا، قبولى اعمال و برکت در روزى است.

                                                          ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1، ص 191

دعاى مستجاب

امام حسن علیه السلام

«أَنـَا الضّامِنُ لِمَنْ لَمْ یهْجِسْ فى قَلْبِهِ إِلاَّ الرِّضا أَنْ یدْعُوَ اللّهَ فَیسْتَجابُ لَهُ.»

کسى که در قلبش جز رضا و خشنودى خدا خطور نکند، چون خدا را بخواند، من ضامن اجابت دعاى او هستم.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 62 ، ح 11

رقیق شناسی

«قالَ الْحَسَن(علیه السلام) لِبَعْضِ وُلْدِهِ: یا بُنَىَّ لا تُواخِ أَحَدًا حَتّى تَعْرِفَ مَوارِدَهُ وَ مَصادِرَهُ فَإِذَا اسْتَنْبطْتَ الْخُبْرَةَ وَ رَضیتَ الْعِشْرَةَ فَآخِهِ عَلى إِقالَةِ الْعَثْرَةِ وَ الْمُواساةِ فِى الْعُسْرَةِ.»

امام حسن(علیه السلام) به یکى از فرزندانش فرمود: اى پسرم! با احدى برادرى مکن تا بدانى کجاها مى رود و کجاها مى آید، و چون از حالش خوب آگاه شدى و معاشرتش را پسندیدى با او برادرى کن به شرط این که معاشرت، بر اساس چشم پوشى از لغزش و همراهى در سختى باشد.

                                                                                                                                                                    تحف العقول ص 233